HorecaInfo

16 Deze twee leden, Caroline Paapst en Floor Scherrenberg, werken dit jaar precies 25 jaar in de contractcatering. En dat doen ze ook nog eens met veel plezier, ondanks de werkdruk die in die afgelopen 25 jaar toch wel omhoog is gegaan. Hoe lukt ze dat en waarom is de catering nog altijd een mooie sector om in te werken? Het zal je niet verbazen dat de waardering van hun gasten daar een grote rol in speelt. 25 jaar werken in de catering. “Omdat mijn ouders in de horeca werkten ken ik de sector al vanaf mijn kindertijd. Ook ik ging die kant op: ik volgde een horecaopleiding en heb jaren in het vak gewerkt. Totdat een collega naar de catering overstapte en ik erachter kwam dat de werktijden in de catering zo veel beter zijn dan die in de horeca. Terwijl je net zo goed met gasten te maken hebt. En daar doe ik het voor: het contact met de gasten en hun positieve reacties. Het is gezellig op het werk en dat houdt me gemotiveerd. Ik ben begonnen op een grote locatie met veel collega’s, maar nu werk ik al 14 jaar op deze 2-manslocatie. Daardoor is mijn werk heel erg afwisselend, want ik doe alles. En wat ook zo moti- veert is dat we erbij horen, want als er bijvoorbeeld een uitje of barbecue is, nodigt de opdrachtgever ons ook uit. Soms denk ik erover om meer dagen te gaan werken als de kinderen zelfstandiger zijn en een collega bijvoorbeeld met pensioen gaat. Ik twijfel omdat ik het werk voor drie dagen per week goed aankan. Op dit moment vind ik het werk niet zwaar en is de werkdruk te doen. Maar lukt me vijf dagen werken per week tot aan mijn pensioen? Ik ga nu huppelend naar m’n werk. Als je schoorvoetend gaat, heb je het verkeerde vak gekozen. Laatst heb ik een regiokracht ingewerkt met weinig ervaring in de catering. Ze werd steeds enthousiaster en toen ze op andere locaties ging werken, kreeg ik complimenten van collega’s dat zij het nu zo goed doet. Daar word ik nou blij van!” Wie: Caroline Paapst Functie: cateringbeheerder voor Eurest op de locatie Certe in Groningen. Ik ga huppelend naar mijn werk Tekst Aafke Jochems Beeld Niels Westra / P&I Ruben Eshuis